دلنوشته| سلام بر پوتین های بی پا...
به گزارش نويد شاهد ايلام؛ شيدا مرادي بانوي دهلراني، در آستانه سال جديد دلنوشته اي خطاب به جانبازان وطن در اختيار نويد شاهد گذاشته است كه در ادامه با هم مي خوانيم.
الَّذِينَ اسْتَجَابُوا لِلَّهِ وَالرَّسُولِ مِنْ بَعْدِ مَا أَصَابَهُمُ الْقَرْحُ ۚ لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا مِنْهُمْ وَاتَّقَوْا أَجْرٌ عَظِيمٌ (172 آل عمران)
"کسانی که در میدان جنگ و جهاد در راه خدا رفتند و مجروح و زخمی شدند. این اجر و پاداش بزرگ برای آنها می ماند."
تصمیم گرفتم در آستانه سال جديد برای آن مردانی بنویسم که بعد از سال ها همچنان بر عقاید خود ایستاده اند و رنج جانبازی را تحمل می کنند که این نشان از اخلاص فراوان این بزرگان دارد.
با عزیزانی هستم که شهیدان زنده این دیار لقب شان است.
با تمام وجود دست ارادت بر سینه می گذارم و دیدگانم را می بندم، اما دیده دل را نه...!!
و سلام می کنم
...
سلام بر دهلران و ایستادگی مردمان بی مانندش
سلام بر صاحبان لباس های خاکی رنگ
سلام بر دستان قطع شده
سلام بر کلاه های سوراخ سوراخ شده
سلام برسینه هایی که سوختند
سلام بر سرهای بی کلاه
سلام برفریادهای خفته در گلو
سلام بر پوتین های بی پا،پوتین هایی که بندشان در آسمان ها گشوده شد.
سلام بر جانبازان فداکار وطنم، خصوصا جانبازان دیار زجر دیده ام دهلران.
سلام بر تو ای شهید زنده، که یادآور ایمان عمیق.فداکاری بی دریغ.و وفاداری به آرمان های بزرگ میهن هستی.
شما بزرگانی که قامت غیرت برافراشتید تا لوای اقتدار ایران اسلامی را استوار بدارید.
با شما جان بر کفانم...
شما که با عصا می آیی،یا ماسکی بر صورت داری ،آن یکی کیف کپسولش را همراه دارد و این دیگری،روی ویلچر،آرام با لبخندی که بر چهره اش گل انداخته ؛شما مردانی که یادگاران دوران پرعزت هستید.
رزمنده کجایی؟در کدامین روز از روزهای پر افتخار دفاع مقدس سیر می کنی؟ به یاد کدامین هم رزم به خون غلطیده ات پرده اشک،پرده از راز درونت پاره می کند ؟کجایی کوه غیرت؟شانه هایت هنوز ستبر است و استوار و همچنان انقلاب و نظام اسلامی مان به شرافت و مرد انگی شما،چشم دارد.
آری،شما که تجلی ایثار و استواری و غیرت هستید.شما مردانی که زحمت برای خود خریدید تا امنیت را برای مردمان ایران زمین ماندگار کنید.
به راستی که شما پهلوانان بی ادعای این دیار هستید.مردانی که اگر چه حالا گرد سفیدی موهایشان را پوشانده،درد چهره هایشان را چروکیده کرده،ترکش های دشمن نور ظاهر از چشم هایشان برده،سموم زرد تاول زا و کشنده ،پوست و معده و ریه هایشان را برای همیشه زخمی کرده ،اما غیرتشان همچنان سر شار است.مردانی که اگر پاهایشان را روی مین جا گذاشتند تا مبادا عمل کند و استوانه های این مملکت را خدای ناکرده بلرزاند.
عزیزان من،برادران و پدران شجاعم...نپندارید که در دلها و ذهن ها غریبه اید...! که یاد و فداکاری های شما با روح و جان ما آغشته ست وبا لبخند زخم خویش خاطرات خفته عباس (ع) را در کربلا بیدار می کنید.
درود بر مادران با غیرتتان که زمین در زیر گام های استوارشان به لرزه درمی آید.و آسمان ستاره باران نگاه های نافذشان است.
جانبازان باغیرت و زجر دیده دیارم ،در این سال جدید برایمان دعا کنید بتوانیم جوری رفتار کنیم که در محضر خدا، شهدا،و شما جانبازان زبانمان لال نماند.
ارادتمند شما،شیدا مرادی
خواهر شهید فریدالله مرادی
